بررسی ارتباط رضایت شغلی با هوش ‌هیجانی در پرستاران بخش‌های ویژه و اورژانس

زمینهوهدف: از مهم‌ترین عوامل در کیفیت عرضة هر چه ‌بهتر خدمات پرستاران به بیماران رضایت شغلی و هوش ‌هیجانی است که بی‌توجهی به آن در بلندمدت موجب بروز عصیان، کاهش حس مسئولیت، فرسودگی شغلی و ترک خدمت را به‌دنبال خواهد داشت. بنابراین، مطالعة حاضر،با هدفتعیین ارتباطرضایت شغلی با هوش ‌هیجانی در پرستاران بخش‌های اورژانس، به‌ویژه بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر کرماندرسال 1391 انجام شد. مواد و روش‌ها: اینمطالعةتوصیفی- همبستگیروی150نفراز پرستاران بخش‌های اورژانس، به‌ویژه بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمان به روش سرشماری با استفاده از پرسشنامه‌های مشخصاتدموگرافیکی، رضایت شغلی پرستاران و هوش ‌هیجانی برادی گریوز(Bradbry- Graves) به‌صورت سرشماری انجام شد. تجزیه‌وتحلیلداده‌ها باآزمون تی مستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه وضریب همبستگیپیرسون با استفاده از SPSS نسخة 20انجام شد و سطحمعنا‌داری05/0 درنظرگرفتهشد. یافته‌ها: میانگین نمرة کلی رضایت شغلی و هوش‌ هیجانی به‌ترتیب (69/17±72/83) و (56/17±09/121) بود. بین نمرة کلی رضایت شغلی (رضایت‌ درونی ‌و رضایت ‌بیرونی) و نمرة کلی هوش ‌هیجانی ارتباط معنا‌داری با ضریب همبستگی 351/0 مشاهده شد (0001/0>P). نتایج آزمون تحلیل واریانس (ANOVA) و تی مستقل نشان داد بین متغیرهای دموگرافیک (سن، تحصیلات، تجربه، واحد سازمانی، جنس) با رضایت شغلی و ابعاد آن و هوش‌هیجانی و زیرگروه‌هایش ارتباطی وجود ندارد (05/0